عبدالغنی میرزایف، بنیان گذار پژوهشگاه شرق شناسی تاجیک

در سال ۱۹۷۰م با سعی و تلاش آکادمیک عبدالغنی میرزایف شعبۀ شرق شناسی و آثار خطی آکادمی علوم تاجیکستان به انستیتو شرق شناسی تبدیل شد که در حیات علمی- فرهنگی جمهوری تاجیکستان پدیده ای نو محسوب می شد. در چهارچوب امکانات مالی انستیتو با اهتمام میرزایف، شعبه ها و بخش های نو، ازجمله بخش های ایران، افغانستان، هند و پاکستان و ممالک عربی تأسیس شد که در آن ها تاریخ و اقتصاد، ادبیات و زبان های این کشورها مورد تحقیق و پژوهش قرار می گرفت. دیری نگذشت که انستیتو شرق شناسی دوشنبه در مقیاس سابق به مرکز شرق شناسی نیرومندی مبدل شد که در تحقیق ادبیات و تاریخ و اقتصاد کشورهای شرق نزدیک به نتیجه های چشمگیری نائل شد. عبدالغنی میرزایف نه تنها محقق و دانندۀ برجستۀ ادبیات کلاسیک فارسی و تاجیکی، و منبع شناس باریک بین، بلکه شرق شناس شناخته به معنای کلاسیک آن بوده است. تحقیق و کشف یک دورۀ مهم از ادبیات کلاسیک تاجیک (سده های ۱۶-۱۸) به تحقیق و زحمت میرزایف تعلق دارد؛ ضمن اینکه تأسیس مکتب شرق شناسی تاجیک نیز با نام و تلاش وی ارتباطی ناگسستنی دارد.